Het is een grote stap om hulp te vragen, want ik kan het zelf wel, dacht ik. Maar ik weet nu, het is niet erg om hulp te vragen.
Het overkwam Nicolien Beverdam. Ze zag het zelf ook niet aan komen. Het leek namelijk allemaal zo goed te gaan.
Nicolien leidde een leven zoals veel ouders het leven. Werk, woning en een mooi gezin. Maar twee jaar geleden veranderde haar situatie. Ze voelde zich ongelukkig, sliep slecht en alles was haar te veel. De vaatwasser uitpakken of brood smeren voor de kinderen? Ze wist niet waar ze de energie ervoor vandaan moest halen. Ze raakte in een depressie en kreeg daar bovenop ook nog veel onverklaarbare lichamelijke klachten. Ze kwam zelfs de trap niet meer op.
Ondertussen hadden Nicolien en haar man net een tweede kindje gekregen. Kwam het dan door de zwangerschap en de hormonen? Na lange tijd van onzekerheid en onderzoeken in het ziekenhuis kwam, naast haar depressie, ook de diagnose voor haar lichamelijke klachten; Fibromyalgie.
Het ouderschap voor Nicolien
Dit is niet hoe Nicolien het zich voorgesteld had, in de ziektewet, geen energie, altijd maar pijn en in een depressie. Maar haar kinderen houden haar op de been. Nicolien, die van huis uit de Achterhoekse - schouders eronder – mentaliteit heeft, stond ineens hulpeloos aan de zijlijn. Terwijl haar man elke dag naar zijn werk vertrok om voor brood op de plank te zorgen, werd voor Nicolien de zorg om de kinderen haar vaak te veel.
Via de gemeente kwam Nicolien in contact met de coördinatoren van Home-Start, van Yunio.
"Ik kijk iedere keer weer uit naar de komst van Home-Start vrijwilliger Astrid. Door haar durf ik weer.”
Home-Start
Al gauw werd ze gekoppeld aan Home-Start vrijwilliger Astrid. Samen met Astrid sprak ze over wat Nicolien graag zou willen voor haar gezin. Nicolien miste dat ze niet alleen met haar zoon en dochter naar de speeltuin kan gaan. Of ze in bad kon doen. De kleine momentjes die in een opvoeding van onschatbare waarde zijn. Nicolien wilde niet aan de zijlijn staan. Ze wil betrokken zijn bij het opgroeien van haar kinderen. En vrijwilliger Astrid helpt Nicolien daar weer bij. Ondanks haar beperking. Samen met Astrid voelt Nicolien dat ze weer voldoet aan haar beeld dat ze van ouderschap heeft, want met de ondersteuning van Astrid durft Nicolien weer activiteiten te ondernemen. Ze weet dan dat het goed komt. Zoals een kinderfeestje van haar dochter, of die paar uurtjes naar speeltuin. Dat had ze nooit zonder Astrid aan gedurfd.
Voor haar lichamelijke klachten wordt Nicolien behandeld in het ziekenhuis en ook krijgt ze professionele begeleiding om haar van haar depressie af te helpen. Daar helpt Astrid niet bij. Astrid is er voor Nicolien, als maatje, die haar de drempel over helpt om iets te ondernemen en naar haar luistert als het even tegenzit. Maar Astrid is er ook voor het gezin, om het mogelijk te maken samen van de kleine maar belangrijke momenten te genieten.
Het kinderfeestje van haar dochter, of die paar uurtjes naar speeltuin. Dat had ze nooit zonder Home-Start vrijwilliger Astrid aan gedurfd. Nicolien staat niet meer aan de zijlijn.
