Een nieuw begin in Nederland met hulp van Home-Start
13-7-2020
Je kunt je er, al zou je willen, geen voorstelling van maken hoe het is om alles achter te laten en met 3 kleine kinderen op het vliegtuig te stappen op weg naar een land dat je niet kent, waarvan je de taal niet spreekt, maar waar je niet dagelijks de kans loopt gebombardeerd of afgeschoten te worden.
Dit overkwam mijn eerste HomeStart gezin drie jaar geleden. De vader van het gezin was al in Nederland, komen lopen vanuit Syrië het jaar ervoor. Hij was begonnen met inburgeren en dat ging zeer voorspoedig. Vervolgens heeft hij er alles aan gedaan om ook zijn gezin in veiligheid te brengen en dat is gelukt.
Vooruitkijken
Op het moment dat HomeStart in beeld kwam, was er inmiddels een baby bij, sprak moeder (25) nog amper Nederlands maar daar wilde ze heel graag verandering in brengen. Haar motivatie: 'ik wil zelf met mijn kinderen naar de huisarts kunnen, alleen boodschappen doen, een gesprek met de leerkracht op school kunnen voeren én ik wil een baan!
Ze was en is echt super gedreven, de gesprekken voerden we eerst nog met handen en voeten maar dat veranderde zienderogen: we lazen samen boekjes, keken samen door haar huiswerk en dronken heel veel koffie en thee. Het zijn super gastvrije mensen, ik werd zelfs uitgenodigd om te blijven eten. Bijzondere ervaring, eten in overvloed (rijst, kip, salade, zoetigheid) , met z’n allen op de grond rond het tafelkleed. Ook geeft ze soms iets te eten mee, voor mijn familie, om te proeven. Integratie in optima forma.
Toen de jongste een jaar werd, heeft ze zich ingeschreven en ze gaat nu minimaal 4 ochtenden naar school. Ook gaat ze naar bijeenkomsten die georganiseerd worden ter bevordering van de integratie. Ze gaat met sprongen vooruit en ze heeft daar ook zichtbaar plezier in. Leuk om te zien dat ook haar man haar daarin enorm stimuleert. Inmiddels heeft ze 3 van de 4 toetsen inburgering gehaald, in één keer: de trots en lach waarmee ze dat vertelt, is onbetaalbaar.
Gedreven om er iets van te maken, heeft gemaakt dat ze nu zijn, waar ze zijn.
Ook heeft ze er zelf, met beetje hulp van buurtcoach, voor gezorgd dat ze weg konden uit de flat in een niet al te best bekend staande buurt. Veel alleenstaande mannen, vaak dronken, verslaafd en redelijk agressief. Ze redeneerde dat ze de kinderen niet uit een oorlogssituatie hadden gehaald om ze hier in zo’n gevaarlijke omgeving te laten opgroeien. Ik kon haar als moeder niet anders dan gelijk geven.
Waar een wil is, is een weg is bij dit gezin absoluut van toepassing. Gedreven om er iets van te maken, heeft gemaakt dat ze nu zijn waar ze zijn: In een mooi rijtjeshuis, inmiddels met meubels, helemaal zelf opgeknapt en ingericht met spullen van marktplaats maar ook giften van anderen waaronder buren en in een leuke buurt. De kinderen gaan naar school, spreken goed Nederlands, gaan naar de sportvereniging en spelen met kinderen uit de klas en de buurt.
Zelf willen ze graag aan het werk zodat ze meer mensen kunnen ontmoeten, dat ze de taal goed kunnen leren spreken en vooral geld verdienen voor het gezin. Dat dit geen gemakkelijke opgave is weet ik inmiddels ook, de instanties zijn log en draaien traag (lees: werken niet echt mee, onoverzichtelijk papierwerk, verkeerde mensen op verkeerde plek) maar ik ben er van overtuigd dat ze, al dan niet met beetje hulp, ook dat gaan redden! Medelanders om oprecht trots op te zijn!
Michaëla Winkelman-Vink - Vrijwilliger Home-Start Achterhoek
