Skip to main content

Baby naar dreumes

Bij 9 maanden begon Tess het brabbelen echt door te krijgen. De onsamenhangende brei van letters kwamen er dan met grappige kreten uit. En vanuit die brei komt dan ineens uit het niets het woord “Muumumuumuum”. “Ja! Ze zei ‘mam’!

Hoorde ik dat goed? 'mama'?

Hoorde jij dat ook Kaj?”. Mijn man kijkt op en zegt het niet te horen. Ik heb mijn telefoon in de aanslag, dit móét ik vastleggen. Ik vind dat ze ‘mam’ zei, mijn man vindt dat alleen niet duidelijk en daarmee niet ‘geldig’ genoeg. Oké, een duidelijke ‘mama’ kon er nog niet vanaf, dus ik nam toen maar genoegen met de klanken die lijken op 'mama'. 

Inmiddels tikt Tess ruim de 14 maanden aan en wat is er veel veranderd. De willekeurige klanken zijn er nog steeds, maar het gaat met iets meer beheersing! Ook de intonatie wordt geoefend, waardoor sommige klanken er ineens gillend uitkomen. Tess lacht, ze merkt zelf wat voor geluid ze produceert. Zo gilde ze laatst in de supermarkt, bij de broodafdeling, bij de koeling met zuivelproducten, bij de diepvriesmaaltijden, eigenlijk door de hele supermarkt heen. Veel mensen keken de wagen in en konden erom lachen, dit bleek een extra stimulans te zijn voor Tess om door te gillen. Ik ben benieuwd of mensen het in de peuterfase straks ook nog zo leuk en schattig vinden?! Ik voel mij daarentegen toch behoorlijk bekeken en werk met een iets snellere pas mijn boodschappenlijstje af. Eenmaal buiten is Tess stil en besluit in alle rust van de omgeving te genieten. Ik gniffel en moet ook wel lachen om Tess haar spontane dreumesacties.

 

Een mini-mensje bereidt zich voor op de grote wijde wereld
De dreumesacties zorgen ook met regelmaat voor verbazing, zo ook die keer dat ze een plaatje van een gele eend in een boekje zag staan. Ze duwde zichzelf op van mijn schoot, kroop naar de speelgoedbak, graaide er even in en kwam al kruipend met een gele badeend naar mij terug. Hoe trots kun je dan als moeder zijn!! Gevolgd door het besef dat ze steeds groter en wijzer wordt. En daaropvolgend de gedachte: het opvoeden is nu echt begonnen! Haar speelgoed ligt na een half uur door de hele kamer, als ze aan snoertjes zit kijkt ze met puppy ogen mij aan wachtend op mijn reactie, elk kruimeltje die ze vindt moet door haar mond geïnspecteerd worden, met haar wijsvinger en “uhuh΅ weet ze precies te vertellen wat ze wil en wanneer ze iets niet wilt zwaait ze met haar arm opzij en wendt zich af. Haar karakter en interesses worden steeds zichtbaarder. Dit mini-mensje is zich nu al aan het voorbereiden op de grote wijde wereld. Op dat moment knalt een terugverende  deur die Tess een duw had gegeven terug tegen haar hoofd. Ze kruipt huilend, verontwaardigd en verdwaasd naar mij toe. Ach lieverd je hebt nog wel veel te leren, neem maar je tijd!