Het handboek over het (perfecte) ouderschap is er niet

Gelukkig maar! Wat een feest om zelf uit te vinden wat voor mij als ouder en voor Tess werkt. Geen handleidingen of instructies, maar onze eigen speeltuin om te ondervinden wat werkt. Het avontuur van het moederschap heeft mij afgelopen 1,5 jaar veel gebracht. Het was een speeltuin met vallen en opstaan. 

Als een spiegel
Tess was een spiegel voor mij die mij zelfinzicht gaf. Als ik gestrest was luisterde Tess niet, als ik ongeduldig werd, werkte Tess nóg minder mee. Ik heb leren omgaan met een tempo langzamer leven. Zo doe ik tegenwoordig 5 minuten over het wandelingetje naar de auto, elke miertje en blaadje moet in die 10 meter grondig geïnspecteerd worden. Zo kan ik met een open blik kijken naar haar verlegenheid die zich nu uit, wetende dat ik vroeger precies dezelfde trekjes had. Zo kan ik bij mijzelf onrust ontdekken wanneer Tess zich huilend op de grond laat zakken wanneer ze haar zin niet krijgt. Zo kan ik vol trots toekijken hoe Tess doorzet. Zo moet ik stiekem lachen als ze iets doet wat eigenlijk niet mag. Zo heb ik ervaren hoe fijn de dagelijkse sleur en structuur kan zijn. Zo kan ik mijn bezorgdheid voelen wanneer Tess ziek is. Zo is gebleken dat ik nog best goed kan functioneren op een paar uur slaap per nacht. En zo heb ik nog 110 andere dingen over mijzelf geleerd.