Eenmaal thuis proberen we haar verstoorde ritme weer op te pakken. We proberen haar naar bed te brengen voor haar middagslaapje, maar ze rolt van rechts naar links en weer terug, waarna ze besluit te gaan zitten en haar stem verheft.
Alle prikkels van de ochtend komen nu tot uiting in onrust en huilen. De kreet ‘Shop till you drop’ neemt Tess nu wel heel letterlijk. We wiegen en knuffelen, maar Tess gaat niet overstag. Na deze mislukte slaappoging gaat ze spelen, maar nog steeds heeft ze weinig rust in d’r kont. Ik hou een boekje omhoog en Tess kijkt op, daar heeft ze wel oren naar. Naja voor even, ik kwam niet verder dan bladzijde 2, daarna wringt ze zichzelf los van mijn schoot en kruipt ervandoor. Ik probeer het slapen nog een keer en uiteindelijk is ze om 16:30 uur nog drie kwartier gaan slapen.
Het avondritueel verliep net zo onrustig als de middag, nog niet te spreken over de nacht.
De dag begon zo relaxed en eindigde zo zwaar. Soms heeft Tess een prikkelfilter en gaan de prikkels zo langs haar heen, en soms komen ze zo erg binnen. Gisteren hadden we een relax dag, een dag waarbij Tess strak in haar ritme zat, waarbij ze lekker kon keuvelen met papa en mama en ze thuis op ontdekkingstocht ging. Waar je een kind al niet blij mee kan maken. De onrust was weg en Tess was gewoon weer lekker Tess. Voorlopig hebben we even genoeg gewinkeld.