Skip to main content

Kerstinkopen

Wat leek het een goed idee; samen kerstinkopen doen met mijn man en Tess. Zaterdagochtend struinden we over de markt, shopten we in de stad en sloten we af met een lekkere lunch in een lunchroom.

 

Vanuit de wandelwagen kijkt Tess haar ogen uit, wat een gezelligheid op straat! Laat de wandelwagen nu ook superhandig zijn om alle inkopen in op te bergen, maar dat heeft vast elke moeder al ontdekt. Ik kijk tussen de kledingrekken, haal er soms één uit, om hem vervolgens weer terug te hangen. Tegenwoordig haal ik meer kleren voor Tess dan voor mijzelf, kom ik achter. Tess doet ondertussen haar handje buiten de kinderwagen en voelt aan de stoffen, alsof ze op die manier ook ‘meedoet met shoppen’. Ze kijkt omhoog (ik gok naar de lampen en de muziek die uit de boxen komt), lacht naar me en pakt haar knuffel. Bij de speelgoedwinkel hebben we een tweede zelfde knuffel gekocht, omdat Tess toch wel erg gehecht is aan haar konijn. We testte hem even door bij haar neer te leggen en ze hield hem gelijk tegen haar gezichtje. Verkocht, dat is dan 9 euro. We lopen verder en mensen kijken de wagen in, ze bezorgt iedereen een glimlach en straalt van plezier.

Bij de lunchroom krijgt Tess haar eigen kinderstoel en hapt zo al etend, brabbelend, rond kijkend twee boterhammen weg. Het was een en al gezelligheid, voor de buitenwereld het perfecte gezinnetje, maar dan..

Maar dan..

Eenmaal thuis proberen we haar verstoorde ritme weer op te pakken. We proberen haar naar bed te brengen voor haar middagslaapje, maar ze rolt van rechts naar links en weer terug, waarna ze besluit te gaan zitten en haar stem verheft.

Alle prikkels van de ochtend komen nu tot uiting in onrust en huilen. De kreet ‘Shop till you drop’ neemt Tess nu wel heel letterlijk. We wiegen en knuffelen, maar Tess gaat niet overstag. Na deze mislukte slaappoging gaat ze spelen, maar nog steeds heeft ze weinig rust in d’r kont. Ik hou een boekje omhoog en Tess kijkt op, daar heeft ze wel oren naar. Naja voor even, ik kwam niet verder dan bladzijde 2, daarna wringt ze zichzelf los van mijn schoot en kruipt ervandoor. Ik probeer het slapen nog een keer en uiteindelijk is ze om 16:30 uur nog drie kwartier gaan slapen.

Het avondritueel verliep net zo onrustig als de middag, nog niet te spreken over de nacht.

De dag begon zo relaxed en eindigde zo zwaar. Soms heeft Tess een prikkelfilter en gaan de prikkels zo langs haar heen, en soms komen ze zo erg binnen. Gisteren hadden we een relax dag, een dag waarbij Tess strak in haar ritme zat, waarbij ze lekker kon keuvelen met papa en mama en ze thuis op ontdekkingstocht ging. Waar je een kind al niet blij mee kan maken. De onrust was weg en Tess was gewoon weer lekker Tess. Voorlopig hebben we even genoeg gewinkeld.